18 Mayıs 2009 Pazartesi

ANTİKACI GENÇ ADAM




Genç adam, antika merakı sebebiyle Anadolu´nun en ücra köşelerini dolaşıyor ve gözüne kestirdiği malları yok pahasına satın alarak yolunu buluyordu. Kış kıyamet demeden sürdürdüğü seyehatlar sırasında başına gelmeyen kalmamış gibiydi. Fakat, bu seferki hepsinden farklı görünüyordu. Yolları kapatan kar yüzünden arabasını terk etmiş ve yoğun tipi altında donmak üzereyken, bir ihtiyar tarafından bulunup onun kulübesine davet edilmişti.Yaşlı adam, antikacının yürümesine yardım ederken: - Günlerdir hasta olduğumdan, odun kesmek için ilk defa dışarıya çıktım, dedi.Meğer seni bulmak için iyileşmişim. Diz boyuna varan karla boğuşup kulübeye geldiklerinde, antikacının beyaz göre göre donuklaşan gözleri fal taşı gibi açıldı. Odanın orta yerindeki kuzinenin etrafını saran üç- dört iskemle, onun şimdiye kadar gördüğü en güzel antikalar olmalıydı.Saatlerdir kar içinde kalan vücudu bir anda ısınmış, buzları bir türlü çözülmeyen patlıcan moru suratını ateşler kaplamıştı. Yaşlı adam, misafiri yatırmak için acele ediyordu. Ona birkaç lokma ikram edip sedirdeki yatağını hazırlarken: - Bugün soba yakamadım evlâdım, dedi. Ama bu yorganlar seni ısıtacaktır. Ev sahibi, yıllar önce vefat eden eşiyle paylaştıkları odaya geçerken, antikacı da tiftikten örülen battaniyelerin arasına gömüldü. Ancak bütün yorgunluğuna rağmen bir türlü uyuyamıyordu. Ertesi gün gitmeden önce ne yapıp yapıp o iskemleleri almalı, bunun için de iyi bir senaryo uydurmalıydı. Meselâ, hayatını kurtarmasına karşılık ihtiyara birkaç koltuk satın alabilir ve eskimiş olduğu bahanesiyle dışarı çıkarttığı iskemleleri, çaktırmadan minibüsün arkasına atabilirdi. Hatta onları kaptığı gibi kaçmak bile mümkündü. Yürümeye dahi mecâli olmayan ihtiyar, sanki onun peşinden koşacak mıydı? Genç adam, kafasındaki fikirleri olgunlaştırmaya çalışırken dalıp dalıp gidiyor ve rüzgarın sesiyle uyandığı zamanlar, kaldığı yerden devam ediyordu. Bu arada yaşlı adamın sabah namazına kalktığını farketmiş, hatta hayâl meyâl olsa bile odun parçaladığını duymuştu. Gözlerini açtığında, onun kuzine üzerinde yemek pişirdiğini gördü ve yattığı yerden etrafına bakınırken, birden iskemleleri hatırladı. Hafifçe doğrulup çevresine baktı: Aman Allahım..! Antikalardan, hiçbiri ortada yoktu. İhtiyar kurt, herhalde plânını hissetmiş ve belki de uykudayken konuşmasını duyarak onları emin bir yere kaldırmıştı. Sakin görünmeye çalışarak: - İliğim kemiğim ısınmış, dedi. Çorbanız da güzel koktu doğrusu. Ama akşamki iskemleleri göremiyorum. Yaşlı adam, odanın köşesine yığdığı iskemle parçalarından birini daha sobaya atarken: - İskemle dediğin, dünyanın malı be evlâdım, dedi. Biz misafirimizi üşütür müyüz?

6 yorum:

kubra zeynep kara dedi ki...

ya çok güzelmiş,
çok etkilendim bu hikayeden

Engin Bütüner dedi ki...

Güzel bir hikaye, paylaşımınız için teşekkürler.

tasarım mekani dedi ki...

dunya mali dunyada kalir, onemli olan ahirete ne goturdugumuzdur... Cok severek okudum.. sevgiler, medinem

Biranne.com dedi ki...

Sevgili şirinem,
"dua ve antikacı"...Her ikisi de ibretlik öykü...Kaç kişinin "çıkarım" yapabileceği ise yine Allah'a kalmış...Yaşıyor ve görüyoruz...
Teşekkürler paylaştığın için...
Sevgiyle kal...

Kurbiş dedi ki...

hikaye için tşkler.bende beğendim:)

Fatma Dinç dedi ki...

etkileyici,örnek alınması gereken hikaye canım sevgiler:)

SON DAKİKA HABERLERİ VE GÜNDEMİ BURADAN TAKİP EDİN

netkitap.com